ลอบปู เป็นเครื่องมือลอบขนาดเล็กต้องใช้เหยื่อล่อ ปัจจุบันชาวประมงหลายรายนำมาใช้จับปูม้าแทนอวนจมปู และใช้จับปูทะเลแทนแร้วปู ลอบปูมีรูปร่างหลายแบบ การวางลอบมีทั้งแบบวงเดียว และแบบวางเป็นราวจำนวนคนที่ใช้ 1 - 4 คน ลอบปูแบ่งตามลักษณะรูปร่างได้ 3 แบบด้วยกัน คือ แบบแรกเรียกว่า ลอบป่าหรือไซนอน เป็นลอบจับปูทะเลในบริเวณช่องน้ำตื้น ในป่าชายเลน ลักษณะรูปทรงกระบอกขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 26 - 30 ซม. ความยาว 56 - 60 ซม. ทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีก แต่ละซี่ห่างกัน 2 ซม. งาทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีก ถักเป็นรูปกรวย หรือรูปสี่เหลี่ยมมีงาอยู่คู่กัน ยาวประมาณ 20 ซม. ตำแหน่งงาส่วนใหญ่อยู่ตรงข้ามกันกับด้านหัวท้ายของลอบ ลอบชนิดนี้จะมีกิ่งไม้ยาวประมาณ 60 ซม. ปลายข้างหนึ่งเป็นรูปขอใช้สำหรับแทงทะลุกึ่งกลางลอบ และยึดลอบให้อยู่กับพื้น มีถุงอวนใส่เหยื่อหรือประป๋องนมข้ม เจาะรูโดยรอบแล้วแขวนไว้กึ่งกลางภายในตัวลอบ จำนวนลอบ 30 - 40 ลูก / ราย
วิธีทำการประมง ลอบปูแบบลอบป่า นำลอบที่ใส่เหยื่อแล้วขังในป่าชายเลนตามร่องน้ำลึก 1 ม. ส่วนใหญ่เป็นเวลากลางวันช่วงน้ำลง ปล่อยทิ้งไว้ 1 คืน จึงทำการกู้ลอบ ส่วนลอบปูแบบเชงเลงก่อนวางจะต้องใส่เหยื่อ และประกอบเข้ากับสายคราวลอบ วางห่างกันประมาณ 10 ม. ซึ่งจะแบ่งลอบออกเป็น 10 ชุด แต่ละแถวมีไม้ปักหรือทุ่นปิดหัว - ท้าย วางไว้ตลอด 7 วัน จึงเก็บขึ้นทำความสะอาด ลอบปูแบบพับจะมีการวาง 2 แบบ แบบอิสระ แยกจากกัน และแบบประกอบเป็นราวแบบเชงเลง แบบแรกจะนิยมกันมากกว่า ซึ่งแบบแรกต้องมีสายทุ่น และทุ่นลอยบอกตำแหน่งลอบโดยมากจะวางเป็นแถว เวลาวางลอบมีทั้งวางในช่วงเช้ามืด และปล่อยทิ้งไว้ประมาณ 4 ซม. จึงกุ้งและเก็บลอบวางตอนเย็น สัตว์น้ำที่จับได้ ปูมา ปูทะเล ปลากะรังขนาดเล็กและหอยหวาน
แหล่งทำการประมง เกาะลิบง เกาะมุก เกาะดอกไม้ เกาะไห อ่าวเจ้าไหม อ่าวปากเมง อ่างฉางหลาง หลังอุทยานเจ้าไหม และปากคลองปอ
LINK:
